Θέλεις να τα προλάβεις όλα..

Θέλεις να τα προλάβεις όλα..

Ομως δεν εχει καλό τέλος αυτός ο δρόμος..

Θέλεις να βλέπεις γύρω σου το σωστό και δίκαιο αλλά τίποτα δεν είναι ετσι...

Βροντοφωνάζεις το σωστό αλλά βλέπεις έκπληκτος τον κόσμο να φεύγει από κοντά σου. Τους δίνεις δικαιοσύνη αλλά αυτοί λαχταράνε τη συγνώμη. Φωνάζεις πολύ και αυτοί λαχταράνε τη σιωπή.

Λίγο-λίγο χάνεις την παιδική σου ματιά, μέχρις ότου

ξεχνάς τελείως πως όλοι επιδιώκουμε το καλύτερο αλλά τελικά προδινόμαστε από το ίδιο μας τον εαυτό. Όσο το ξεχνάς αυτό, τόσο πιο άτεγκτος και σκληρός γίνεσαι με τους γύρω σου.

Παρατηρείς και κρίνεις τα πάντα, προσπαθείς να φτειάξεις τον κόσμο, αλλά την ίδια ώρα γεμίζεις ανεπαίσθητα, περιφρόνηση για τον κόσμο. Χωρίς να το καταλάβεις, έχεις ανεβάσει τον εαυτό σου σε ένα ψηλό θρόνο και από εκεί μετράς τους πάντες και τα πάντα με το δικό σου μέτρο. Και μιλάς πολύ, μιλάς διαρκώς... είσαι homo communicans. Νομίζεις ότι η κάθε είδους επικοινωνία σε γεμίζει αλλά στην πραγματικότητα αισθάνεσαι μόνος... Αν βρεθείς για λίγο χωρίς ιντερνετ, sms, e-mail και Facebook παθαίνεις discomgoogolation...όμως δεν είναι αυτά που θα σε καταξιώσουν στον εαυτό σου..

Μπορεί να είσαι εγώ αλλά μπορεί να είσαι κι εσύ και σίγουρα δεν είμαι μόνος μου που χάνομαι μέσα σ'αυτή τη δίνη..

Συμμάζεψε όσο μπορείς το βλέμμα σου από τα μαλάματα και τη ...συνάφεια του κόσμου, περιόρισε όσο μπορείς τη διάσπαση του νού σου. Πάλεψε για τη σιωπή του νού σου. Η πολυδιάσπασή του, η περιφορά του από δω κι εκεί, χωρίς σκοπό και νόημα, θα σε διαλύσει τελείως.

Είναι η ώρα για τη σιωπή. Η σιωπή θα σε απαλλάξει από το φτωχό σου μέτρο με το οποίο μετράς τον κόσμο: το πόσο θόρυβο κάνει...

Η σιωπή θα αφήσει στην καρδιά σου χώρο για μια άλλη διάσταση..

Νέα, διαφορετική, αδιάφορη για την καθημερινή ανοησία, αδιάφορη για τη γνώμη των πολλών αλλά και των ολίγων..

Θα γίνεις άτρωτος στη συκοφαντία, την κατάκριση, τη γνώμη ή την αδιαφορία των άλλων.

Θα μπορείς να προσφέρεις χωρίς να μετράς τι κάνουν αντ'αυτού οι άλλοι.

Θα μπορείς να σκεφτείς και τη μεγάλη αυλή μας, τον πλανήτη μας και να πράξεις για αυτόν, για σένα δηλαδή.

Θα βρεις το χρόνο να αρχίσεις να διακρίνεις και τα δικά σου λάθη, τα δικά σου κρίματα. Ισως τότε μάλιστα εκπλαγείς με το πόσα πολλά είναι και δεν εχεις πλέον καμιά διάθεση και χρόνο να ασχοληθείς με τους άλλους..




Μια φωνή ακούγεται από το βάθος: η φωνή της ....σιωπής!

Ξέρω δεν μπορείς να την ακούσεις, πού καιρός...

Θα ξανάρθει όμως, θα ξανάρχεται. Και κάθε φορά, εσύ θα είσαι και πιο ευάλωτος, πιο κοντά στο άδοξο τέλος...







[το κείμενο δεν έχει καμία ...διάθεση να νουθετήσει, ποδηγετήσει, παρακινήσει, υποδείξει, συστήσει, συμβουλεύσει ή κατηχήσει κανέναν!]

[Τζεφέρης Πέτρος] Πηγή